Eğer hissi yaratan tehdit ortadan kalkarsa his kaybolma eğilimine girer.

Ama bacağıma çarpan taşın çarptığı yer acımaya devam ediyorsa dış tehdit artık iç tehdide dönmüş demektir. Muhtemelen doku zedelenmesi vardır ve bu doku iyileşene kadar acı hissi devam eder. Bu his hem yaramıza temiz bakmamızı hem de o iyileşene kadar onu korumamız gerektiğini bize hatırlatır.

Bu nedenlerden dolayı canlıların beyninde hisle ilgili iki farklı program işler.

 1.. His varsa tehdit vardır.

2.. His kaybolmuşsa tehdit ortadan kalkmıştır.

 Hissin hissedilmesinden sonra bedende tehdide karşı savunma mekanizmaları harekete geçer. 

En temel savunma mekanizması bedende enerji sistemlerinin harekete geçmesidir. Çünkü tehditten kaçmak ya da savaşmak için normalin dışında bir enerjiye gerek vardır. 

Bu amaçla kalp daha hızlı çarpar, nefesimiz daha derinleşir ve sıklaşır. Kollarımıza, bacaklarımıza kan hücum eder. Enerji üreten sistemler daha fazla çalışmaya ve glukoz imal etmeye başlar. 

O anda ihtiyaç olmayan her yerden kan ve enerji kullanımı minimuma inerek esas ihtiyaç olabilecek yerlere yönlendirilir. Örneğin bağırsaklardaki kanın büyük kısmı bacaklara yönelir.

İlginç olarak bu değişimlerinde ayrı hisleri oluşur. 

Tehdit algısı dışında bedenin tehdide karşı oluşturduğu bu değişimlerin yarattığı hislerde beyin tarafından algılanır ve kaydedilir. Çoğu durumda tehdit algısı bir görüntüyle hatta insanda bir sözle ya da bir düşünceyle de ortaya çıkabilir. 

Örneğin bir tavşan için bir tilki görüntüsü bu hisleri yaratır. 

Beyin tehdidin oluşturduğu hislerle tehdide karşı oluşan savunma mekanizmalarının oluşturduğu hisleri birbirinden ayıramaz.