2 nolu his hipnozu

Bir şey beni kötü hissettiriyorsa o şey kötüdür.

İşte en salakça hipnozumuz.

Hislerim varsa aklıma ne gerek var deme durumu. Bir şey karşısında kötü hissediyorsam, bu şey bir davranış, bir sö, bir kişi veya bir durum olabilir, fark etmez, işte o şey o zaman kötüdür.

Aklımla bir şeyin iyi mi kötümü olduğunu değerlendirmem gerek yok. Sanki bir ben var benden içeri. Her şeyin eğrisini doğrusunu bilen ve işte o şeyle karşılaştığın zaman ya da karşılaşma ihtimali karşısında içimdeki o yüce bilge(!) beni hisle uyarır. Ben de o zaman o hisse göre o şeyin iyi mi kötü mü olduğuna karar veririm.

-          Ya nasıl karar veriyorsun o durumun kötü olduğuna?

-          Kötü hissettiriyor ya hocam… Kötü olmasa neden kötü hissettirsin?

Salaklık burada da bitmez. Sistem önce kötü hisse bakarak o durumun kötü olduğuna karar verdikten sonra artık bunu bir inanç haline getirir. Bu şey kötüdür inancı oluşur. Artık o şeyle ya da benzer bir şeyle karşılaştığı zaman otomatik kötü hissetme programı devreye girer.

Sistem o şeyin zamanında kötü hissettiği için kötü olduğuna karar verildiğini unutmuştur artık. Doğuştan bir bilgi gibi muamele görmeye başlar.

Kişi de bir tülü bu sarmaldan çıkamaz.

-          Ya onun o lafı karşısında kötü hissetmen gerekiyor mu?

-          Tabi hocam. Siz kötü hissetmez misiniz? Herkes kötü hisseder. Kötü hissetmemek mümkün müdür?

Bir de bir güzel savunur hipnozunu.

Bir şey karşısında kötü hissederken o şey karşısında kötü hissetmemize gerek olmadığına karat vermek zordur ve güçlü farkındalık gerektirir.